پیغام مدیر :
با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
تکنولوژی ساخت برج‌های پتروناس
نوشته شده در یک شنبه 4 ارديبهشت 1390
بازدید : 1716
نویسنده : MR ARC

طراحی آسمان‌خراش‌ها، به لحاظ ایجاد فرم‌¬های سازه ‌ای، از پیچیدگی ‌های خاصی برخوردار است. این موضوع از یك سو به وجود تخصص¬‌های متعدد ـ و اغلب متعارض ـ درگیر در طراحی این ساختمان‌ها برمی‌گردد و از سوی دیگر هرچه ساختمان بلندتر می‌شود، شدت نیروهای طبیعی جاذبه، باد و زلزله افزایش می‌یابد. در نتیجه، تدابیر سازه‌ای برای مقابله با این نیروها به جنبه مهمی در طراحی ساختمان‌های بلند تبدیل می‌شود. همین امر فرم ساختمان‌های بلند را تا حد نسبتا زیادی از نحوه طراحی سازه آنها متاثر می‌سازد.
آسمانخراش‌ها با اینكه در اقصی‌نقاط جهان با شكوه و زیبایی خاصی سربرافراشته‌اند، اما در عین حال با مخاطرات زیادی نیز روبه‌رو هستند. لیکن با وجود احتمال روبه‌رو بودن با چنین خطراتی، معماران همچنان به طراحی ساختمان‌های بلند و بلندتر ادامه می‌دهند و این کار به مسابقه‌ای برای تسخیر آسمان و كسب عنوان بلندترین ساختمان جهان تبدیل شده است.

در نگاهی كلی به معماری معاصر جهان، می‌توان به نمونه های بی¬‌نظیری از آسمان‌خراش‌ها دست یافت. این آسمان‌خراش‌‌های عظیم با هر انگیزه و در پاسخ به هر نیازی که ساخته شده‌اند، متکی بر پیشرفت‌های تکنولوژی هستند. «برج‌های دوقلوی پتروناس» (Petronas Towers) در کوالالامپور، یكی از شاخص‌ترین نمونه‌های آسمان خراش‌ها در عصر حاضر به‌شمار می‌روند كه طی سالهای 1992 تا 1998، در مركز ناحیه اقتصادی شهر توسط معمار مشهور، «سزار پلی» (Cesar Pelli) طراحی و ساخته شده‌اند. این برج‌ها كه به‌عنوان یك نشانه شهری، سمبل معماری معاصر مالزی نیز به شمار می‌روند و از جمله طرح‌های شاخص در زمینه استفاده از تكنولوژی هستند، جایزه معماری آقاخان را در سال 2004 نصیب خود

 

 

برج‌های پتروناس كه سازه‌های شگفت‌آور و عظیمی از شیشه و آهن هستند، با 88 طبقه و مناره‌هایی به بلندی 30 متر، تجسمی عینی از رویاهای معمار، سزار پلی می‌باشند. کاربرد 26 هزار تن آهن در اسکلت فلزی این برج‌ها، دو نمونه بی‌‌نظیر از بزرگ‌ترین سازه‌های فلزی تاریخ را به نمایش گذاشته است. پی‌ریزی برج‌¬های پتروناس به ‌صورت گسترده، در مساحتی بیش از 5/1 هکتار و حجمی معادل 70 هزار تن بتن، كه 3 روز متوالی، 24 ساعته ادامه داشت، بزرگ ‌ترین پی ریزی یکباره ای میباشد كه تا به آن تاريخ انجام گرفته است. اما این پی عظیم، به تنهایی قادر به تامین مقاومت ساختمان در طول یک زلزله عظیم نخواهد بود. ازاین‌رو در برج‌¬های دوقلوی پتروناس 14 دمپر (Damper) نصب شده است. این وسیله که در خرپاهای مورب سازه فلزی نصب می‌گردد، لرزش ساختمان را در طول زلزله کاهش می‌دهد و درست مانند یک کمک ‌فنر اتومبیل عمل می‌¬کند. یک آسمان‌خراش با دمپر می‌تواند 3 برابر یک آسمان ‌خراش معمولی، انرژی تولید شده توسط زلزله را جذب کند. هرچه زلزله طولانی‌تر باشد، دمپر می‌تواند موثرتر باشد و با هر موج زلزله، انرژی بیشتری جذب کند.

هنگام برخورد باد با یک برج، ساختمان مانند بادبان قایق عمل می‌کند. برای این‌که ساختمان بتواند نیروی باد را تحمل کند، باید به قدری انعطاف‌پذیر باشد که بتواند مقداری از نیروی باد را جذب کند و در عین حال به اندازه کافی مستحکم باشد تا آسیبی نبیند.     

برج‌های دوقلو با ارتفاع تقریبی 460 متر، بگونه‌ای طراحی شده‌¬اند که بتوانند بادهای ویران‌کننده‌ای را که در فصل تایفون می‌وزند، تحمل کنند. این تندبادها که به سرعتی بالای 140 کیلومتر در ساعت نیز می‌رسند، طراحی هرنوع آسمان‌خراشی را در این منطقه با مشكلات متعدد مواجه می‌كند. سزار پلی دارای دیدگاهی بود كه به رفع این مشكل كمك می‌كرد: «ما پیشنهاد كرده‌‌ایم بین دو برج (در طبقات 41 و 42) یك پل ارتباطی باشد، این پل با تكیه‌گاه‌های خود، دروازه‌ای به سوی آسمان می‌سازد.» اما دیدگاه معماری پلی با شرایط فیزیکی برج‌ها مغایرت پیدا کرد؛ زیرا می‌بایست خود را با حركت‌‌های مختلف هر كدام از دو برج مطابقت دهد كه در این حالت انعطاف‌پذیری مستقل هر برج، به‌علت اتصال به یك پل مشترك، عملا غیرممكن می‌گردد. خطر واقعی زمانی است که بادهای چرخان همزمان از زوایای مختلف به برج‌های دوقلو برخورد کنند و برج‌ها در جهات مختلف خم شوند، در این هنگام، این پل 900 تنی جدا خواهد شد و از ارتفاع 182 متری به پیاده¬رو شلوغ پایین سقوط خواهد کرد.     

 

برای حل این مشکل خاص طراحی، مهندسین وسیله‌ای را از فن آوری زلزله قرض گرفتند، «دمپر». در حقیقت دوپایه استوانه‌ای پل كه 35 متر طول و هرکدام 60 تن وزن دارند، دمپرهای عظیمی هستند که در هنگام خم شدن و تکان خوردن هر ساختمان کشیده شده و به جای خود باز می‌گردند. برای پیشگیری از شکسته شدن پل، هنگام خم شدن برج‌ها در جهات مختلف، پایه‌های تکیه گاه، به جای اتصال مستقیم به پل و برج‌ها، به صفحه‌هایی گردان وصل می‌شوند که می‌توانند حداقل 45 درجه در هر جهت بچرخند. به این ترتیب پایه‌های دمپر، چرخش و پیچش را جذب می‌کنند، در حالی‌که سیستم تکیه‌گاه داخلی پل بدون حرکت باقی می‌ماند.

ساختار پيچيده برج‌های دوقلوی پتروناس، نمونه ای از تلاش و همكاری تنگاتنگ معماران و مهندسان سازه در تحقق بخشیدن به رویای تسخیر آسمان محسوب می‌شود. مسلماً با پیشرفت تکنولوژی، رویای ساخت آسمان‌خراش‌هایی جامه عمل به خود خواهد پوشید كه حتی در تصور بشر كنونی نیز نمی‌گنجد. شاید بتوان گفت چالش آینده، خلق ساختمان‌های بلندتری باشد که در عین برخورداری از تكنولوژی پیشرفته، هم زیبا و باوقار باشند و هم به قصد خدمت به مردم و ارتقاء محیط شهری ساخته شده باشند. برای حل این مشکل خاص طراحی، مهندسین وسیله‌ای را از فن آوری زلزله قرض گرفتند، «دمپر». در حقیقت دوپایه استوانه‌ای پل كه 35 متر طول و هرکدام 60 تن وزن دارند، دمپرهای عظیمی هستند که در هنگام خم شدن و تکان خوردن هر ساختمان کشیده شده و به جای خود باز می‌گردند. برای پیشگیری از شکسته شدن پل، هنگام خم شدن برج‌ها در جهات مختلف، پایه‌های تکیه گاه، به جای اتصال مستقیم به پل و برج‌ها، به صفحه‌هایی گردان وصل می‌شوند که می‌توانند حداقل 45 درجه در هر جهت بچرخند. به این ترتیب پایه‌های دمپر، چرخش و پیچش را جذب می‌کنند، در حالی‌که سیستم تکیه‌گاه داخلی پل بدون حرکت باقی می‌ماند. ساختار پيچيده برج‌های دوقلوی پتروناس، نمونه ای از تلاش و همكاری تنگاتنگ معماران و مهندسان سازه در تحقق بخشیدن به رویای تسخیر آسمان محسوب می‌شود. مسلماً با پیشرفت تکنولوژی، رویای ساخت آسمان‌خراش‌هایی جامه عمل به خود خواهد پوشید كه حتی در تصور بشر كنونی نیز نمی‌گنجد. شاید بتوان گفت چالش آینده، خلق ساختمان‌های بلندتری باشد که در عین برخورداری از تكنولوژی پیشرفته، هم زیبا و باوقار باشند و هم به قصد خدمت به مردم و ارتقاء محیط شهری ساخته شده باشند. 

 

برج¬‌های پتروناس، فصلنامه معماری و شهرسازی، شماره 78 -79، پاییز و زمستان 1383.
ـ فصلنامه معماری ایران (موضوع ویژه برج و شهر و آینده برج)، شماره 10 و 11، پاییز و زمستان 1381.
ـ فیلم آسمان¬‌خراش‌¬ها، تهیه شده توسط مهندسین مشاور یکان.
ـ مسائل اساسی بلندمرتبه‌¬سازی برگزیده از آخرین چاپ کتاب ولفگانگ شولر و مقالات چهارمین کنفرانس جهانی ساختمان‌¬های بلند، گروه مترجمان، 1375، مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری


:: موضوعات مرتبط: سازه و بنا , ,
:: برچسب‌ها: تکنولوژی ساخت برج‌های پتروناس , معماری ,



آسمانخراش چرخنده در سوئد
نوشته شده در 11 شهريور 1389
بازدید : 2077
نویسنده : MR ARC

 

شهر مل مو در کشور سوئد از جمله شهرهایی است که برنامه های توسعه بسیار دقیقی در آن اجرا شده است. به طوری که پس از بررسی های فراوان و دقیقی که به وسیله معماران و شهرسازان اروپایی صورت گرفت، برج Turning Torso (دومین برج بلند قاره اروپا) توسط «سانتیاگو کالاتروا» معمار برجسته اسپانیایی طراحی شد و ساخت آن پس از سه سال در اواخر سال ۲۰۰۵ میلادی به پایان رسید.

با آغاز پروژه ساخت برج ۵۵ طبقه TurningTorso، سوئدی ها به ویژه مردم شهر مل مو بی صبرانه منتظر افتتاح و آغاز به کار این برج ۱۹۵ متری بودند. این برج بلندترین ساختمان مسکونی کشور سوئد است که در راستای طرحWest Harbour سوئد ساخته شد. این برج با الهام از حرکات طبیعی بدن انسان توسط کالاتروا، ابتدا در قالب یک مجسمه سنگی و سپس در قالب یک معماری hi-tech (تکنولوژی سطح بالا) طراحی شد و اکنون نیز همخوانی کاملی با بافت جدید اطراف خود دارد.


سانتیاگو کالاتروا نقاش، مجسمه ساز و مهندس معمار زبردستی در طراحی ساختمان است که دوراندیشی او در پیش بینی سیستم سازه برج ها، مهمترین عامل موفقیت او است.
این برج از ۹ مکعب ۵ طبقه تشکیل شد که این ۹ مکعب با نود درجه چرخش،
نمای منحصر به فردی را ایجاد کرده است. مکعب اول و دوم مخصوص دفاتر اداری- تجاری و بقیه مکعب ها مخصوص واحدهای مسکونی است که البته سالن های ورزشی، استخر، جکوزی و تالارهای پذیرایی هم جزء آنها است. طرح استثنایی این برج تاکنون دو جایزه ویژه بهترین طرح معماری برج های مسکونی و یک جایزه بهترین طرح سازه بتنی را تصاحب کرده است. از آنجایی که این برج یکی از ساختمان های معروف جهان است، می بایست امکانات رفاهی مناسبی را هم در اختیار ساکنان خود قرار دهد؛ چرا که اجاره ۵ هزار یورو به ازای هر متر مربع یک واحد مسکونی یا تجاری این برج امکانات خاصی را هم می طلبد.

 


:: موضوعات مرتبط: سازه و بنا , آسمان خراش , ,
:: برچسب‌ها: معمار , معماری ,